گزارشی از سریال طنز سه، پنج، دو

شوخی تلویزیون با فوتبالباز هم ورزش بهانه‌ای شد تا کارگردان‌ها بار دیگر فیلمسازی را در این حیطه تجربه کنند. اتفاقی که سابق بر این هم افتاده است؛ تجربه‌ای که چندان در سینما مورد قبول مخاطبان خود واقع نشد و فروش نه‌چندان بالای فیلم‌ها هم بیشتر به این مساله دامن زد. مجموعه طنز «سه، پنج، دو» با موضوع فوتبال و حواشی آن از شنبه 4 تیر ماه هر شب ساعت 45/21 دقیقه روی آنتن است. این مجموعه براساس طرحی از سوی گروه ورزش و تفریحات شبکه تهران برای پخش تابستانی از این شبکه در نظر گرفته شده است. کارگردانی این مجموعه طنز را حسین سهیلی‌زاده به عهده دارد؛ کارگردان نام‌آشنایی که پیش از این نیز با مجموعه‌هایی چون فاصله‌ها، ترانه مادری و دلنوازان سعی کرده است حرف جدیدی برای گفتن داشته باشد.
ماشالله‌خان، بزرگ خاندان پس از مرگ همه ثروت خود را به برادرزاده‌اش، حشمت‌خان می‌بخشد. حشمت و خانواده‌اش که پیش از این یک زندگی معمولی داشته‌اند تصمیم می‌گیرند با خرید یک باشگاه ورزشی، تحولی بزرگ در زندگی خود ایجاد کنند. داستان از جایی شروع می‌شود که حشمت‌خان با این که سررشته‌ای از ورزش و فوتبال ندارد، این پیشنهاد را می‌پذیرد و لحظاتی طنز و شیرین در قصه رقم می‌خورد. تهیه‌کنندگی مجموعه «سه، پنج، دو» را علی‌اکبر جناغی به عهده دارد و علیرضا کاظمی‌پور و سعید جلالی آن را نوشته‌اند. معمولا روال بر این است که هر موضوعی در جایگاه خود، جالب توجه و پرطرفدار است و وقتی تلفیقی به لحاظ اجرا و پرداخت در آن انجام می‌شود دیگر به اندازه کافی جذاب و پرطرفدار نیست. باید دید این بار قرار است چه اتفاقی بیفتد و آیا شوخی با یک ورزش پرطرفدار می‌تواند سریالی تابستانی را به مجموعه‌ای پرمخاطب تبدیل کند؟
در این مجموعه بازیگرانی چون فرهاد آییش، شهره لرستانی، رضا رویگری، سیاوش خیرابی، رامین ناصر نصیر، مریم خدارحمی، علی اشکان و حامد کیازال ایفای نقش می‌کنند.

طنز و واقعیت به روایت یکدیگرحسین سهیلی‌زاده پس از سال‌ها پرداختن به موضوعات اجتماعی ـ خانوادگی تصمیم به تغییر ژانر گرفته و با ساخت مجموعه «سه، پنج، دو» بر آن است که بخت و اقبال خود را در این حیطه نیز بیازماید. البته او با این ژانر چندان هم بیگانه نیست و قبلا هم با ساخت مجموعه‌هایی چون رانت‌خوار کوچک و خانه آرزوها آن را تجربه کرده است. در حال حاضر سریال سراب هم از این کارگردان روی آنتن است. وقتی از او می‌پرسم که آیا «سه، پنج، دو» تنها خاص علاقه‌مندان به ورزش فوتبال است یا طیف وسیع‌تری از مخاطبان را شامل می‌شود در پاسخ می‌گوید: «درست است که این سریال فوتبال را محور اصلی قرار داده است، ولی در عین حال می‌بینیم به خانواده‌ها و مسائل اجتماعی دیگر هم توجه می‌کند. اساسا هدف ما از سریال‌سازی این است که بتوانیم طیف وسیعی از بینندگان را راضی نگه داریم، بخصوص برای خود من که حدود 8 سال کار طنز نساخته بودم، مشکل‌تر بود. طی این سال‌ها فیلمنامه‌های زیادی با محتوای طنز به دستم می‌رسید که هیچ کدام از آنها پتانسیل لازم را برای یک مجموعه چند قسمتی شدن به لحاظ جذب مخاطب نداشتند.» سهیلی‌زاده می‌افزاید: «سلیقه مخاطب تلویزیون در سال‌های اخیر بشدت تغییر کرده است. این مخاطب دیگر بیننده سال‌ها قبل نیست که بتوان با هر ترفندی او را جلوی تلویزیون نشاند. به نظر من در وهله اول باید سلیقه مخاطب را بخوبی شناخت و به نظر و سلیقه او احترام گذاشت. این همان رمز موفقیت سینما و تلویزیون در همه دنیاست.»
به سهیلی‌زاده می‌گویم وقتی با نگاهی طنزبه موضوعی پرطرفدار مثل فوتبال پرداخته می‌شود، قطعا آن کار با درصد بالایی از خطر همراه خواهد بود. در جواب با این گفته موافقت می‌کند و در پاسخ می‌گوید: «به هر حال انجام هر کاری با خطر مخصوص به خود همراه است. چه‌بسا که سریال‌سازی هم از این قاعده مستثنا نبوده و نیست. این کار بستر خوبی برای پرداخت داشت و تا بدین جای کار خوشبختانه بخوبی سپری شده است.» سهیلی‌زاده در ادامه می‌افزاید: «سعی ما بر این بود که بحث اخلاق و اخلاقگرایی را در این مجموعه در قالب طنز مطرح کنیم، چراکه محور اساسی «سه، پنج، دو» اخلاق است. هدف همه ما بر این بوده است که با ساخت مجموعه‌های اینچنینی تلنگری به جامعه ورزشی زده باشیم. در عین حال که هیچ گاه سعی نکردیم با به تمسخر کشیدن و لودگی، حرفه یا شخص خاصی را زیر سوال ببریم.» وی در مورد انتخاب بازیگرانی که در این مجموعه حضور دارند، می‌گوید: «فکر می‌کنم بازیگران خوب و شایسته‌ای برای ایفای نقش در نظر گرفته شده‌اند و به نظرم تا اینجای کار بازی‌ها گرم و قابل باور بوده است. دوستان زیادی برای تهیه این مجموعه تلاش کردند و امیدوارم این کار از سوی مخاطب خود دیده و قابل قبول واقع شود.»

ما برای وصل کردن آمدیمفرهاد آییش نقش حشمت‌خان را بازی می‌کند و به نوعی قهرمان اصلی قصه است. او بتازگی باشگاهی خریده است و از آنجا که در مورد فوتبال و مسائل مربوط به آن اطلاعات زیادی ندارد، موقعیت‌های طنزی را در سیر داستان به وجود می‌آورد. آییش اساسا «سه، پنج، دو» را طنز موقعیت می‌داند و ژانر خاصی برای این سریال قائل نیست. او می‌گوید: «خیلی به این دسته‌بندی‌ها معتقد نیستم. آنچه از همان ابتدا برایم اهمیت زیادی دارد این است که به نقشم وفادار بمانم و معمولا تلاش می‌کنم خیلی غلو شده جلوی دوربین ظاهر نشوم. درست است که یک نقش طنز نیاز به ابزارهایی برای دیده شدن دارد، ولی این بدان معنی نیست که خیلی چیزها را زیر پا بگذارد. غلو شدن نقش باید تا مرزی پیش برود که بازیگر را از منطق شخصیتی‌اش دور نکند، چرا که همیشه آن طنزی برای مخاطب جالب و جذاب بوده که بازیگر، منطق و تداوم شخصیتی خودش را حفظ کند و به قولی از نگاه روانشناختی، وحدت شخصیتی داشته باشد. این دقیقا همان چیزی است که باعث می‌شود کاراکتر‌ها درست و در جای خود ظاهر شوند و تیپ را به شخصیت نزدیک کند».
از آییش می‌پرسم چقدر فوتبالدوست است و فوتبال و حواشی مربوط به آن را دنبال می‌کند که می‌گوید: «خیلی فوتبالی نیستم و به دنبال حواشی آن هم نمی‌روم. از ابتدا که این نقش به من پیشنهاد شد نگران بودم که نکند این کار حواشی خاصی ایجاد کند. در هر صورت خیلی خوشحالم که اهالی فوتبال این اجازه را به ما دادند تا با آنها شوخی کنیم. البته گفتنی است ما هم تلاشمان را کردیم تا به کسی توهین نشود.» آییش معتقد است: «به نظر من کمدی ایران نیاز دارد در سر راهش خیلی سنگ نیندازند، چرا که در کشورهای دیگر حتی با سیاستمدارهای بزرگ هم شوخی می‌شود. در همه دنیا رسم است آدم‌ها وقتی با کسی شوخی می‌کنند یعنی عشقی هم به آن دارند. امیدوارم کمدی در ایران به جایگاه خوبی برسد و این شعار را دنبال کند که ما برای وصل کردن آمدیم.»

نقشی که خیلی هم منفی نیسترضا رویگری در این مجموعه نقش سیروس دربندی را بازی می‌کند. مدیرمسوول یک روزنامه ورزشی که بتازگی مشاور باشگاه ورزشی شده و به قولی آدم زرنگ و موقعیت‌طلبی است. خودش درباره نقشی که عهده‌دار آن است، می‌گوید: «خیلی کاراکتر دربندی را منفی نمی‌دانم، چون این شخصیت بنا به موقعیتی که در آن قرار می‌گیرد سعی دارد حداکثر استفاده را از آن موقعیت داشته باشد.» طی سال‌های اخیر بیشتر نقش‌هایی که رویگری به عهده داشته تا حدودی منفی بوده‌اند. غیر از کیان در سریال مختارنامه. او خیلی با این گفته موافق نیست و در پاسخ می‌گوید: «معمولا سعی می‌کنم نقش‌هایم را زندگی کنم. دربندی را هم یک شخصیت کاملا خاکستری می‌دانم.» رویگری پیش از این نیز در فیلم‌ها و مجموعه‌هایی چون اخراجی‌ها 3 و دارا و ندار حضور داشته است. او از اولین تجربه همکاری خود با حسین سهیلی‌زاده بسیار خرسند است و می‌افزاید: «سهیلی‌زاده کارگردان بسیار بااخلاقی است و در عین حال شناخت لازم و کافی از تصویر و دکوپاژ صحنه دارد. اطمینان دارم این مجموعه می‌تواند در قسمت‌های ابتدایی طرفداران زیادی داشته باشد».

همکاری یک گروه ثابتمهدی آزادی در سمت مدیر صدابرداری با این پروژه همکاری می‌کند. از سال 52 وارد مدرسه سینما و تلویزیون شده و حاصل کارهای اخیرش طی این سال‌ها فیلم‌ها و مجموعه‌های تلویزیونی زیادی بوده است. خودش می‌گوید: «افتخار می‌کنم که در تمام کارهای حسین سهیلی‌زاده حضور داشته‌ام». وی صدابرداری مجموعه‌ای طنز و درام را متفاوت از هم می‌داند و می‌افزاید: «سه، پنج، دو کار مشکلی بود؛ چون مجموعه طنز این‌گونه می‌طلبد که بازیگر برای ادای دیالوگ‌ها و بازی‌اش مانور ویژه‌ای روی صدایش داشته باشد و این قضیه کنترل صدای بازیگر را برای گروه صدابرداری تا حد زیادی سخت و دشوار می‌کند. خیلی جاها میزان صدای بازیگر تا حد زیادی یکمرتبه بالا می‌رود و باید در آن واحد کنترل شود.» مهدی آزادی یک خصوصیت ویژه برای گروهی که با آن کار می‌کند قائل است. وی می‌گوید: «از حدود سال‌های 81 به این طرف تقریبا در تمام مجموعه‌هایی که با سهیلی‌زاده همکاری داشته‌ام شاهد یک گروه ثابت بوده‌ام. به نظر من این یک نکته کاملا مثبت برای گروه است. امیدوارم با همه مشکلاتی که در کار داشتیم «سه، پنج، دو» خوب دیده شود.

دختری با چهره معصوم و دوست‌داشتنی مریم خدارحمی، نقش شایسته دختر دربندی را بازی می‌کند. اصالتا اصفهانی است و از 17 سالگی فعالیت بازیگری خود را با مجموعه‌هایی چون یک‌وجب خاک، سایه‌ای در تاریکی، ارمغان تاریکی و چند اپیزود از مجموعه شاید برای شما هم اتفاق بیفتد، آغاز کرده است. او می‌گوید: «شایسته بچه طلاق است. دختری بسیار آرمانگرا که تنها با پدرش زندگی می‌کند. خصوصیات منحصر به فرد خودش را دارد و به نوعی همه چیز را روی نظم و اصول خاص خودش می‌بیند. شغلش آنالیزور فوتبال است». خدارحمی چهره معصوم و مهربانی دارد و معمولا نقش‌های مثبت را بازی می‌کند. خودش معتقد است: «خیلی مراقب هستم در نقشی که به عهده می‌گیرم کلیشه نشوم. شاید منفی‌ترین نقشی که تا به حال بازی کرده‌ام اپیزودی از مجموعه شاید برای شما هم اتفاق بیفتد، بود. یادم می‌آید بعد از پخش این کار خیلی از دوستانم با من تماس گرفتند و برایشان عجیب بود که من چنین نقشی را بازی کرده‌ام. از حضور در این مجموعه بسیار خوشحالم و مدت‌ها بود دوست داشتم در مجموعه‌ای که سهیلی‌زاده کارگردان آن است بازی کنم. وقتی این نقش به من پیشنهاد شد مطمئن بودم نقش خوبی است و جای کار زیادی دارد. محور اصلی این مجموعه، اخلاقگرایی است. چیزی که برایم همیشه اهمیت ویژه‌ای داشته و خوشحالم که «سه، پنج، دو» هم از این قاعده مستثنا نبود.» خدارحمی در پایان یادآور می‌شود: «به نظر من این مجموعه ظرفیت بالایی برای دیده شدن دارد، ولی شبکه 5 تبلیغات زیادی برای آن نکرد و ساعت پخش متفاوت به آن لطمه زیادی زد. به نظرم در حق این کار اجحاف زیادی شده است.

دیگر برایم عادت شده استسال‌هاست آتوسا شاه‌سیاه را در تیتراژ مجموعه‌های تلویزیونی در سمت منشی صحنه دیده و می‌شناسیم. از سال 76 فعالیت خودش را در این حیطه شروع کرده و پس از فیلم‌ها و مجموعه‌هایی چون وفا، صاحبدلان، شکرانه، دلنوازان، فاصله‌ها، ترانه مادری و سراب، اینک در «سه، پنج، دو» با این گروه همراه است. وی می‌گوید: «یکی از خصوصیات سهیلی‌زاده این است که به گروه خود و بخصوص منشی صحنه و دستیار کارگردان و برنامه‌ریزش بسیار اعتماد می‌کند. خود من هم همیشه سعی کرده‌ام جواب این اعتماد را بدهم.» از او می‌پرسم با توجه به این‌که فیلمنامه هر شب و قسمت به قسمت به دست آنها می‌رسد برایش سخت نیست برنامه‌ریزی مشخصی برای رج زدن کارش داشته باشد که شاه‌سیاه در جواب می‌گوید: «مجموعه‌های مناسبتی زیادی کار کرده‌ام و این قضیه تقریبا برایم عادت شده است.»

از کیمیایی تا سهیلی‌زاده وقتی نخستین بار در فیلمی از مسعود کیمیایی ایفای نقش کرد کسی نمی‌دانست بزودی چهره محبوب نسل جوان خواهد بود. امیرحسین رستمی یکی از آن جوان‌هایی است که به قولی یکشبه ره صدساله را طی کرد و به قولی از همان ابتدا جا پای خود را در این حرفه محکم گذاشت. او در این مجموعه نقش جوانی فوتبالیست را بازی می‌کند که چند فصلی است گل نزده و از دوران اوجش فاصله گرفته است. وقتی از او می‌پرسم تا چه اندازه به فوتبال علاقه‌مند است در پاسخ می‌گوید: «اساسا علاقه‌ای به فوتبال یا تیم خاصی ندارم. یادم می‌آید بچه‌تر که بودم یک روز به تیم قرمز علاقه‌مند می‌شدم و فردای آن روز تیم آبی محبوب من می‌شد. وقتی فیلمنامه را خواندم احساس کردم این نقش از آن نقش‌هایی است که جای کار زیادی دارد. حدود دو سه ماهی همراه با کارگردان و نویسنده فیلمنامه نقش را بررسی کردم. از طرفی هم پتانسیل نقش این گونه ایجاب می‌کرد که باید تا اندازه‌ای اطلاعات فوتبالی خودم را بالا می‌بردم. دوست فوتبالیستی هم نداشتم که در این زمینه از او مشورت بگیرم. چند وقتی اخبار ورزشی را دنبال می‌کردم و زمانی که کار به مرحله تصویربرداری رسید تا اندازه‌ای آماده بودم.» رستمی معتقد است یکی از مهم‌ترین جذابیت‌های نقش‌اش این بوده که کمدی کار قائم بر لودگی بازیگر نبوده و پرداخت هر کاراکتر کاملا حساب‌شده و از پیش تعیین‌شده بوده است. او می‌افزاید: «این همان ویژگی است که کارهای این کارگردان را به آثاری پرمخاطب تبدیل کرده است.» رستمی در ادامه می‌گوید: «من با بازی در فیلم مسعود کیمیایی پا به عرصه هنر بازیگری گذاشتم و بعد از آن هم سعی کردم این وسواس را در انتخاب‌هایم داشته باشم. شمس‌العماره و بعد از آن هم وضعیت سفید حمید نعمت‌الله همگی مسوولیت من را در این عرصه بیشتر و بیشتر می‌کرد.» به او می‌گویم تا چه اندازه در بازی خود را مقید به بداهه‌پردازی می‌داند: «اول و آخر هر کاری به تصمیم و انتخاب شخص کارگردان است. طی کار زمانی پیش می‌آید که پیشنهاد خوبی برای پرداخت نقش به ذهنم می‌رسد. با کارگردان در میان می‌گذارم و در صورت موافقت ایشان اجرا می‌کنم. در کل از این‌که در چنین مجموعه خوب و دوستانه‌ای حضور دارم بسیار خوشحالم و امیدوارم «سه، پنج، دو» هدیه تابستانی خوبی برای اوقات فراغت مردم عزیزمان باشد.»

پونه دختر وسط خانوادهمهسا کریم‌زاده، نقش دختر وسط خانواده سوری را بازی می‌کند. حدود 2 سال پیش بوده که برای حضور در مجموعه دلنوازان تست داد و اینک برای ایفای نقش انتخاب شده است. یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد و مثبت حسین سهیلی‌زاده این است که در ساخت هر مجموعه به سراغ چهره‌های قدیمی و تکراری نمی‌رود و با دو سه مجموعه‌ای که طی سال‌های اخیر کار کرده خیلی از بازیگران جوان را به مدیوم تلویزیون معرفی کرده است. شاهرخ استخری، سحر قریشی و حدیث میرامینی از جمله بازیگرانی بودند که در این سال‌ها چهره‌های نام آشنای نسل جوان شدند. مهسا کریم‌زاده، لیسانس تئاتر از دانشگاه هنرهای زیبا دارد و چند سالی است تئاتر کار می‌کند. خودش می‌گوید: «از حسین سهیلی‌زاده بسیار سپاسگزارم که این فرصت را برای دیده شدن در اختیار من گذاشت. امیدوارم من هم بتوانم بخوبی به ایشان و عوامل این مجموعه ادای دینی کرده باشم.» او پونه را در کل شخصیت متناقضی می‌داند. دختری که در وهله اول به فکر پیشبرد موقعیت خودش است و در عین حال، حسادت‌های دخترانه خاصی دارد.

همه چیز در خدمت حس بازیگرامین حیدری در سمت مجری چهره‌پردازی با این پروژه همکاری می‌کند. 5 سال است فعالیت می‌کند و یک سالی می‌شود که کنار محمدرضا قومی حضور دارد. خودش می‌گوید بعد از فاصله‌ها و سراب این سومین همکاری‌اش با این گروه است. او معتقد است: «چهره‌پردازی یک کار طنز و درام تفاوت‌های ویژه‌ای با هم دارند، چرا که گریم در یک کار طنز از جمله ابزارهای پیش برنده نقش است و زیاده‌روی در نوع چهره‌پردازی بازیگر ممکن است کار را زننده و به لودگی بکشاند.» حیدری می‌گوید: «شخصیت‌های این مجموعه، طوری طراحی شده بودند که به گریم خاصی نیاز نداشتند، چرا که قرار نبود ما با چهره‌پردازی خاصی شخصیتی را برای آنها طراحی کنیم و نوع گریم به کار رفته در این کار هم فقط و فقط در خدمت پیشبرد حس بازیگر بود.» او در پایان حرف‌هایش یادآور می‌شود که حضور چندین باره او در این مجموعه، برایش درس بزرگی به همراه داشته و آن هم این بوده است که می‌توان کنار یک فضای سالم کاری، محیطی دوستانه و گرم و صمیمی نیز به وجود آورد.

یک جوان پر جنب و جوشسیاوش خیرابی را بمب انرژی گروه می‌شناسند. او که برای نخستین بار جلوی دوربین علیرضا امینی در تله‌فیلم تلخون ایفای نقش کرده است، اینک پس از حضور در مجموعه‌های ترانه مادری و فاصله‌ها در مجموعه «سه، پنج، دو» نقش پیام، یک خبر نگار ورزشی را بازی می‌کند. خودش می‌گوید: «پیام سوری از آن جوان‌هایی است که باید در هر لحظه انتظار انجام هر کاری را از او داشته باشید. گاهی آرزوهای بلندپروازانه‌ای در سر می‌پروراند، گاهی عاشق می‌شود و زمانی هم زندگی خانواده خود را با پیشنهادی نسنجیده به بیراهه می‌کشاند.» از او می‌پرسم چرا مدتی است در تلویزیون غیبت داشته است؟ و در جواب توضیح می‌دهد: «از مدت‌ها قبل می‌دانستم قرار است این مجموعه ساخته شود و من نقش پیام، پسر حشمت‌خان را بازی کنم. این بود که مدتی فاصله گرفتم و سعی کردم پیام را با ویژگی‌های متمایز از همیشه بازی کنم. به نظر من خیلی راحت می‌توانیم جوان‌هایی مثل پیام را اطرافمان ببینیم و این همان رازی است که در پرمخاطب بودن سریال‌های این کارگردان نهفته است.» وقتی از او می‌پرسم چه فاکتورهای خاصی را در نوع بازی‌اش لحاظ می‌کند که اینقدر قابل باور به نظر می‌آید، در جواب می‌گوید: «هر چه دارم مدیون حسین سهیلی‌زاده هستم. چون او بود که به نوعی مرا در این حرفه بزرگ کرد. فقط و فقط امیدوارم این مجموعه نیز مانند دیگر ساخته‌های این کارگردان مورد پسند مردم قرار گیرد.
اوایل اسفند سال گذشته بود که پیش تولید مجموعه «سه، پنج، دو» آغاز شد و اواخر همان ماه کار کلید خورد. همزمانی تولید و پخش ممکن است ابتدای سخت و دشوار به نظر بیاید ولی برای گروهی که سابقه این همزمانی را داشته‌اند، دیگر عادی و طبیعی به نظر می‌رسد. از طرفی سهیلی‌زاده معتقد است این همزمانی با همه مشکلاتش، یک نکته مثبت نیز دارد و آن هم بازتابی است که چه در جهت مثبت و چه در جهت منفی، گروه را از آن مطلع می‌سازد. گروه چیزی بالغ بر 17 ساعت کار می‌کند و علاوه بر لوکیشن‌های ثابت، در محل‌هایی چون خانه حشمت، دفتر روزنامه، باشگاه ورزشی راه‌آهن، مجموعه آزادی و برج آزادی هم مشغول به کار هستند. علاوه بر بازیگران نامبرده، آتیلا پسیانی هم قرار است بزودی به جمع بازیگران ملحق شود.در این پروژه عواملی چون سهیل نوروزی: مدیر تصویربرداری، مهدی آزادی: مدیر صدابرداری، امیر سلیمانی: دستیار کارگردان و برنامه‌ریز، سهیل میرسپاسی: طراح صحنه، محمدرضا قومی: طراح چهره‌پردازی و آرش ظلی‌پور: روابط عمومی و مشاور ورزشی گروه را همراهی می‌کنند.
حسین سهیلی‌زاده هم اکنون مجموعه اجتماعی سراب را هم از شبکه یک سیما روی آنتن دارد. باید دید در این ماراتن دوگانه و در شرایطی که به قول خیلی‌ها جای خالی خنده بشدت احساس می‌شود آیا مجموعه طنز «سه، پنج، دو» می‌تواند برنده میدان باشد یا خیر؟