DVB ، اخبار کانالها ، کدهای جدید و مطالب جالب از سراسر جهان
آدرس جدید http://www.dvbpersian.net.msDVB ، اخبار کانالها ، کدهای جدید و مطالب جالب از سراسر جهان
آدرس جدید http://www.dvbpersian.net.msکوتاه و جالب از نخستین ساندویچ فروشى‌هاى ایران!
در
خیابان جمهورى(شاه‌آباد سابق) دکه ساندویچ‌فروشى اسلامى جمع و جورى بود که
به جاى کالباس، کوکو، کتلت و تخم مرغ لاى نان مى‌گذاشت و کار او هم بسیار
گرفته بود...
کمتر
کسی می‌داند اما «مغازه خزر»، ابتداى خیابان استانبول پس از چهارراه
فردوسى- استانبول- نادرى اولین ساندویچ فروشی ایران بود. مغازه‌ای در
پاساژ که مدتی بعد در طبقه زیرین آن رستورانى افتتاح شد که در آنجا چند
نوع غذا مثل سوسیس سرخ کرده یا مغز گوسفند یا کتلت یا شیر ماهى را همراه
با توده‌اى از سیب‌زمینى پوره خوشمزه که روى غذا و سیب‌زمینى سس گوجه
فرنگى یا کچاپ هم مى‌ریختند به بهای نازل هر پرس شش قران و بعدها ۱۲ ریال و در دهه 40، ۱۸ریال! می‌فروختند.آنجا
محل جمع شدن و سخن گفتن و وقت گذراندن شعرا، نویسندگان، روزنامه‌نگاران،
دانشجویان و دانش‌آموزان کلاس‌هاى بالاى مدارس متوسطه بود. دانشجویان
دانشکده افسرى تهران هر شب‌جمعه در خزر و طبقه بالاى پاساژ اجتماع
مى‌کردند و با خریدن یک لوله بلند و باریک کالباس آن را با نان بولکا
(سفید) و خیارشور و گوجه فرنگى مى‌خوردند.
صاحبان این مغازه‌ها معمولا از ارامنه جمهوری بودند که با خوشرویى جوانان را مى‌پذیرفتند. شب جمعه در ساندویچ‌فروشى‌هاى خیابان‌هاى استانبول، نادرى، لاله‌زار و لاله‌زارنو غلغله‌اى بود.
دانشجویان دانشکده افسرى ارتش از مشتریان وفادار ساندویچ‌فروش‌های لاله‌زار نو بودند زیرا آنها در طول هفته هر روز ناهار ساچمه پلو (عدس پلو)، علف پلو (سبزی پلو)، آش گل گیوه (آش کشک) طاس کباب، راگو، قیمه پلو، چلوخورش علف دانشکده (قورمه سبزی) و کتلت‌هایی که از سفتی و سختی شباهت به آجر پاره داشتند خورده و شب جمعه میل داشتند ساندویچ کالباس و سوسیس بخورند.
آنها هر دو، سه نفر دور یک لوله نیم مترى کالباس سیردار جمع شده قطعات بریده آن را با رغبت و اشتهای زیادى همراه نان بولکاى ترش مزه و گوجه‌فرنگى و خیارشور به معده مى‌فرستادند. آن زمان از سس ساندویچ اثرى نبود و به جاى آن ساندویچ‌فروش‌ها در نهایت سخاوت مقداری کره اعلا لاى نان مى‌مالیدند.
در خیابان جمهورى(شاه‌آباد سابق) دکه ساندویچ‌فروشى اسلامى جمع و جورى بود که به جاى کالباس، کوکو، کتلت و تخم مرغ لاى نان مى‌گذاشت و کار او هم بسیار گرفته بود. ساندویچ از سال‌های حدود ۱۳۳۵ به شهرستان‌ها نیز انتقال یافت.
در سال‌هاى اول افراد محترم و آبرومند رفتن به ساندویچ‌فروشى‌ها را دون شأن مى‌دیدند و حداکثر رضایت مى دادند به چلوکبابى و چلوخورشتى بروند.
همان طور که در عصر ناصرى نیز رفتن به رستوران و چلوکبابى کارى خلاف آبرو تلقى مى‌شد و مى‌گفتند فلانی سفره درست و حسابى ندارد که به دکه نان وکباب یا دکان چلوکبابى مى‌رود اما کم‌کم رفتن به دکان ساندویچ‌فروشى متداول شد و امروز بسیا‌رى خوردن ساندویچ را بر صرف غذا در خانه ترجیح می‌دهند. حتی حدود سال‌های دهه ۴۰ گفته مى‌شد که تعداد کارگران ساندویچ‌فروشى‌ها تنها در شهرستان رشت به 16هزار نفر می‌رسید.
در دهه ۱۳۴۰ در بلوار کشاورز یک ساندویچ‌فروشى بزرگ به نام ۴۴۴ افتتاح شده بود.
نام فروشنده خوش اخلاق و خنده‌روى آن به نام على‌آقا را کسى نمى‌دانست و او را علی‌آقا ۴۴۴ می‌خواندند. على آقا که حتى بعدا معلوم نشد نام خانوادگی‌اش چیست با برادرش آقا داوود از ساندویچ‌فروشان موفق تهران بودند و سال‌ها عده زیادی دوست داشتند به مغازه ۴۴۴ بروند و ساندویچ ۴۴۴ بخورند. على آقا بعدها خود مستقلا فروشگاهى در سه‌راه طالقانى تاسیس کرد.
صاحبان این مغازه‌ها معمولا از ارامنه جمهوری بودند که با خوشرویى جوانان را مى‌پذیرفتند. شب جمعه در ساندویچ‌فروشى‌هاى خیابان‌هاى استانبول، نادرى، لاله‌زار و لاله‌زارنو غلغله‌اى بود.
دانشجویان دانشکده افسرى ارتش از مشتریان وفادار ساندویچ‌فروش‌های لاله‌زار نو بودند زیرا آنها در طول هفته هر روز ناهار ساچمه پلو (عدس پلو)، علف پلو (سبزی پلو)، آش گل گیوه (آش کشک) طاس کباب، راگو، قیمه پلو، چلوخورش علف دانشکده (قورمه سبزی) و کتلت‌هایی که از سفتی و سختی شباهت به آجر پاره داشتند خورده و شب جمعه میل داشتند ساندویچ کالباس و سوسیس بخورند.
آنها هر دو، سه نفر دور یک لوله نیم مترى کالباس سیردار جمع شده قطعات بریده آن را با رغبت و اشتهای زیادى همراه نان بولکاى ترش مزه و گوجه‌فرنگى و خیارشور به معده مى‌فرستادند. آن زمان از سس ساندویچ اثرى نبود و به جاى آن ساندویچ‌فروش‌ها در نهایت سخاوت مقداری کره اعلا لاى نان مى‌مالیدند.
در خیابان جمهورى(شاه‌آباد سابق) دکه ساندویچ‌فروشى اسلامى جمع و جورى بود که به جاى کالباس، کوکو، کتلت و تخم مرغ لاى نان مى‌گذاشت و کار او هم بسیار گرفته بود. ساندویچ از سال‌های حدود ۱۳۳۵ به شهرستان‌ها نیز انتقال یافت.
در سال‌هاى اول افراد محترم و آبرومند رفتن به ساندویچ‌فروشى‌ها را دون شأن مى‌دیدند و حداکثر رضایت مى دادند به چلوکبابى و چلوخورشتى بروند.
همان طور که در عصر ناصرى نیز رفتن به رستوران و چلوکبابى کارى خلاف آبرو تلقى مى‌شد و مى‌گفتند فلانی سفره درست و حسابى ندارد که به دکه نان وکباب یا دکان چلوکبابى مى‌رود اما کم‌کم رفتن به دکان ساندویچ‌فروشى متداول شد و امروز بسیا‌رى خوردن ساندویچ را بر صرف غذا در خانه ترجیح می‌دهند. حتی حدود سال‌های دهه ۴۰ گفته مى‌شد که تعداد کارگران ساندویچ‌فروشى‌ها تنها در شهرستان رشت به 16هزار نفر می‌رسید.
در دهه ۱۳۴۰ در بلوار کشاورز یک ساندویچ‌فروشى بزرگ به نام ۴۴۴ افتتاح شده بود.
نام فروشنده خوش اخلاق و خنده‌روى آن به نام على‌آقا را کسى نمى‌دانست و او را علی‌آقا ۴۴۴ می‌خواندند. على آقا که حتى بعدا معلوم نشد نام خانوادگی‌اش چیست با برادرش آقا داوود از ساندویچ‌فروشان موفق تهران بودند و سال‌ها عده زیادی دوست داشتند به مغازه ۴۴۴ بروند و ساندویچ ۴۴۴ بخورند. على آقا بعدها خود مستقلا فروشگاهى در سه‌راه طالقانى تاسیس کرد.
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد