گفت وگو با عبدالرضا اکبری بازیگر سریال «دل نوازان»

با وی به بهانه پخش سریال «دل نوازان» به گفت وگو نشستیم. او در طول این مصاحبه اصرار داشت که درباره جزئیات داستان، سوالی پرسیده نشود. او معتقد بود برای...

آخر داستان «دل نوازان» قابل پیش بینی نیست «عبدالرضا اکبری» که چندی پیش به خاطر بازی در نقش «امام خمینی»(ره)، در فیلم «فرزند صبح» نامش برسر زبان‌ها افتاد، هم اکنون با سریال «دل نوازان» مهمان خانه‌های بینندگان تلویزیون است. وی متولد سال ۱۳۳۲ در کرمان است. در سال ۱۳۶۰ به تلویزیون آمد و با بازی در چند تله تئاتر، کار حرفه‌ای‌اش را آغاز کرد. اگرچه در کارنامه سینمایی‌اش بازی در فیلم‌های «کانی مانگا» ساخته زنده یاد «سیف ا...داد»، آخرین پرواز (احمدرضا درویش)، پناهنده (زنده یاد رسول ملاقلی پور)، دختری با کفش‌های کتانی (رسول صدرعاملی)، روز شیطان (بهروز افخمی)، ابجد (ابوالفضل جلیلی)، بی پناه (علیرضا داوودنژاد)، سرعت (محمدحسین لطیفی)، ساغر (سیروس الوند) و تو آزادی (محمدعلی طالبی) را به ثبت رسانده است، اما بیشتر مردم او را به عنوان بازیگر سریال‌های تلویزیونی می‌شناسند.   با وی به بهانه پخش سریال «دل نوازان» به گفت وگو نشستیم. او در طول این مصاحبه اصرار داشت که درباره جزئیات داستان، سوالی پرسیده نشود. او معتقد بود برای قضاوت درباره رفتارهای شخصیت‌های این سریال نباید عجله کرد و باید «دل نوازان» را تا پایان همراهی کرد. چندی است که موج ساخت سریال‌های شبانه، یا همان «نود شبی» در تلویزیون ایران به راه افتاده است. با توجه به این که در برخی از این مجموعه‌ها حضور داشته اید، چقدر با ساخت این گونه سریال‌ها موافقید؟ سریال‌های شبانه، در همه جای دنیا ساخته و پخش می‌شود. به عنوان نمونه می‌توانم سریال «فرار از زندان» را مثال بزنم. در اروپا از چند سال پیش این گونه سریال‌ها، جای خودشان را در تلویزیون باز کرده اند. اما در ایران چند سالی است که ساخت سریال‌های به اصطلاح نود شبی رایج شده است. البته سریال «دل نوازان» ۵۰ قسمتی است. به نظر من ارتباط بینندگان با این گونه سریال‌ها جدی‌تر و عمیق‌تر است. ممکن است در مجموعه‌های هفتگی، مخاطب فراموش کند برنامه مورد علاقه‌اش را ببیند. اما پخش سریال‌های شبانه هر شب اتفاق می‌افتد و تداوم دارد. اما در مورد فیلم‌های سینمایی موضوع متفاوت است. مخاطب ۹۰ دقیقه در سالن تاریک سینما می‌نشیند و روی فیلم متمرکز می‌شود. در آن جا هم ارتباط نزدیک است. نقطه قوت سریال‌های شبانه این است که بیننده برای خودش برنامه ریزی می‌کند. «دل نوازان» تا چه حد توانسته است این ارتباط را با مخاطبش برقرار کند؟ بازخوردهایی که از مردم کوچه و خیابان می‌بینم خوب است. معلوم است که داستان را دنبال می‌کنند. این طور که من شنیدم در ساعت پخش «دل نوازان»، حجم ترافیک تهران کم می‌شود. یعنی تهران در ساعت ۹ شب ترافیک همیشگی خودش را ندارد. درباره آسیب‌های این گونه سریال‌ها صحبت کنید. سریال‌های شبانه، به کار بازیگر لطمه می‌زنند. برای هر هنرپیشه ای یک بار بازی در سریال‌های شبانه خوب است. اما اگر بخواهد به طور مستمر بازی کند، وقت زیادی از او می‌گیرد. برای سریال «دل نوازان» چقدر وقت صرف کردید؟ من جدای از زمان پیش تولید چهار، پنج ماه است که درگیر تصویربرداری این سریال هستم. وقتی پخش سریال آغاز می‌شود، اضطراب کار بیشتر می‌شود و آرامش اولیه از بین می‌رود. پیش بینی کرده اند که تصویربرداری «دل نوازان» تا یک ماه دیگر ادامه داشته باشد. نگارش متن فیلم نامه هم هنوز به اتمام نرسیده و چند قسمت پایانی آن باقی مانده است. با این حال باز هم خیلی جلو هستیم. این طور نیست که روی بازیگران فشار بیاید و خسته شوند. در سریال «اغما» که در شب‌های ماه رمضان پخش می‌شد، فشار و استرس خیلی زیاد بود. اما «دل نوازان» نسبت به دیگر سریال‌های شبانه، از نظر رعایت فاصله بین تولید و پخش وضعیت بهتری دارد.  هم زمان با این سریال توانستید در پروژه دیگری هم بازی کنید؟تصویربرداری سری دوم مجموعه تلویزیونی «عملیات ۱۲۵»، به طور اتفاقی با «دل نوازان» هم زمان شد. من هم زمان با «دل نوازان»، پیشنهاد بازی در «عملیات ۱۲۵» را پذیرفتم و گرفتار این کار هم شدم. چطور شد که به گروه بازیگران «دل نوازان» پیوستید؟ پیش تر با «حسین سهیلی زاده» -کارگردان «دل نوازان»- در سریال «روزهای اعتراض» که یک سریال مناسبتی برای ماه محرم بود، همکاری کرده بودم. او کارگردان کاربلد و خوش فکری است. گروه و عوامل حرفه ای دارد. او پرکار است و تا به حال سریال‌های موفقی چون «تپه‌های پرواز»، «عشق گمشده»، «گیلعاد»، «ترانه مادری» و «رانت خوار کوچک» را کارگردانی کرده است. ما دو نفر با هم تفاهم داریم و حرف یکدیگر را خوب می‌فهمیم. زمانی که نقش «اتابک» به من پیشنهاد شد، متن فیلم نامه کامل نبود. اما من به خاطر اعتماد زیادی که به ایشان داشتم، بازی در سریال «دل نوازان» را پذیرفتم. چطور به شخصیت «اتابک» نزدیک شدید؟ در هنگام بازی در نقش «اتابک» به درک خودم از فیلم نامه و راهنمایی‌های کارگردان مراجعه کردم. من و «سهیلی زاده» درباره دوگانگی‌ها و تضادهای «اتابک»، بارها باهم صحبت کردیم و به نتیجه واحد و مشترکی رسیدیم. نقش «اتابک» پیچیدگی و ابهامی‌دارد که در قسمت‌های بعدی سریال مشخص می‌شود. تصور شما از «اتابک» یک شخصیت منفی و نابهنجار است؟ الان درباره مثبت یا منفی بودنش نمی‌توانم صحبت کنم. به هر حال هیچ آدمی ‌صددرصد سیاه یا سفید نیست. «اتابک» یک شخصیت خاکستری دارد. یعنی در حال تغییر و تحول است. حالا یا از سیاهی به سفیدی یا بالعکس.  ولی برداشت مردم این است که «اتابک» در ردیف آدم بدهای داستان قرار می‌گیرد. ممکن است الان یک عده فکر کنند که «اتابک» شخصیت منفی دارد. ولی به تدریج که داستان سریال جلو رود، خیلی چیزهای دیگر هم معلوم می‌شود. من نمی‌توانم داستان را لو بدهم. اتفاقا الان بیشتر مردم که مرا می‌بینند همین چیزها را می‌پرسند. این که «اتابک» راست می‌گوید یا «جهان». این که سرنوشت آدم‌های داستان چه می‌شود. می‌پرسند «ستایش» کجاست و کی پیدا می‌شود، چه کسی با چه کسی ازدواج می‌کند؟ و... یکی از ویژگی‌های «دل نوازان» این است که نمی‌شود به سادگی، آخرش را پیش بینی کرد. چون قصه‌های متنوع و پیچ در پیچی دارد. به همین خاطر هم خانواده‌های ایرانی را، درگیر خودش کرده است. چون دارد با زبانی ساده به موضوع ازدواج‌های ناموفق می‌پردازد و به خانواده‌ها هشدار می‌دهد. در این سریال با بازیگران جوان بده بستان‌های زیادی دارید. برخوردتان با آن‌ها چطور بود؟ من از همه جوان‌ها یاد می‌گیرم. یک بازیگر مدام در حال تجربه کردن و آموختن است. فرقی هم نمی‌کند که طرف مقابلش جوان باشد یا بزرگسال یا میانسال. اگر بخواهید یک توصیه به بازیگران جوان داشته باشید... متاسفانه حرفه ما جوری است که زرق و برقش، بیشتر افراد را احاطه می‌کند. مسئله «شهرت» و «ثروت» ممکن است بازیگر را غافل گیر کند. بازیگران جوان باید خیلی مراقب باشند و بدانند که این چیزها لحظه‌ای است. مثل پوستری که موقتی به یک دیوار می‌خورد اما فردا یک پوستر دیگر رویش چسبانده می‌شود. بازیگران جوان نباید دچار غرور کاذب شوند. نباید شهرت آن‌ها را از خود بی خود کند. آن‌ها هم از همین مردم هستند و باید دائم در حال کشف و شهود و پیدا کردن راه‌های نو باشند. «مجید مظفری» به این موضوع معترض بود که چرا در سینما و تلویزیون ما، بیشتر نقش‌های محوری برای جوان‌ها نوشته می‌شود و بازیگران نسل قبل به حاشیه رانده می‌شوند. شما با این گفته موافقید؟ طبیعی است که این اتفاق بیفتد. ما خودمان هم یک دوره ای جوان بودیم و این مرحله را گذرانده‌ایم. سینما و تلویزیون رسانه‌های تصویری هستند. بیننده‌ها هم زیبایی و جوانی را دوست دارند. شما اگر چهار، پنج بازیگر پیشکسوت را در یک فیلم و سریال بگذارید، غیرممکن است آن سریال طرفدار داشته باشد. اشاره مجید مظفری به این اتفاق است که در سینمای جهان، برای «رابرت دنیرو»، «آل پاچینو» و «داستین‌ هافمن» همچنان فیلم نامه نوشته می‌شود. البته در کنارش جوان‌ها هم حضور دارند. ما نمی‌توانیم جوان‌ها را از سینما و تلویزیون حذف کنیم. آن‌ها باید به میدان بیایند. جوانی یعنی روحیه شادابی و طراوت که جزو ذات هنر است. در فیلم «اخراجی‌ها» با مسعود ده نمکی همکاری داشتید. این همکاری در «اخراجی‌های ۳» هم ادامه پیدا می‌کند؟  نه. من در فیلم «اخراجی‌های ۱» شهید شدم و دیگر از دست اخراجی‌ها خلاص شدم. (می‌خندد) اخبار مرتبط : گفتگو با بازیگر نقش «یلدا» در سریال «دل نوازان»